As veces o artista atopa a obra, outras a obra o atopa a el; esta e un exemplo disto. Ou como diría Picasso "Eu non busco, eu atopo".
Os Reflexos de Manhattan son, exactamente iso. As imaxes duns edificios reflectidas noutros. Composicións casuais pero cunha forza plástica extraordinaria. Deformadas ao chou, sorprendentes e inverosímiles en moitos dos casos. Non hai que esquecer que era media tarde do 10 de xullo, cunha calor enorme e coa luz forte e contrastada... Que marabilla!
